Gelezen: ‘Naar schatting lijden 1 miljoen Nederlanders aan langdurige klachten waar de dokter geen lichamelijke oorzaak voor kan vinden’. Wordt hiermee ook parkinson bedoeld? Immers daarvoor is ogenschijnlijk wel een lichamelijke oorzaak te vinden; de substantie nigra doet niet meer waarvoor het bedoeld is. Alhoewel, ik spreek ook veel mensen met parkinson-verschijnselen wiens ongemak afwijkt van het normale medische beeld dat gegeven wordt. Dat maakt het beeld diffuus. Liever spreek ik inmiddels ook van parkinson-verschijnselen. Ik merk dat dat me versterkt en bovendien geloof ik in genezing (ik kan mijzelf helen) en het op die manier weergeven voelt gewoon beter dan de zin ‘ongeneeslijk degeneratieve progressieve ziekte’.
De koppen in de krant spraken boekdelen; ‘Ziek, maar waarvan?’ Bij een op de drie patiënten is er geen aanwijsbare oorzaak te vinden voor hun ziektebeeld. Mijn ervaring is dat bij deze groep veel parkinsonpatiënten behoren. Is er een aanwijsbare oorzaak voor parkinson? Voeding, gif, straling, genetisch bepaald, onverwerkte trauma’s zijn zomaar een paar mogelijke oorzaken. Inmiddels is er een nieuwe afkorting in de literatuur te vinden. SOLK staat voor Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten. Zal daar een pilletje tegen zijn? Er wordt inmiddels wel een poging gedaan hier een antwoord op de geven en dat wordt ‘integrale geneeskunde’ genoemd. Ik noem het graag ‘East meets West’, oftewel het beste van twee werelden. Dat lichaam en geest elkaar beïnvloeden is voor mensen met parkinson geen nieuws. Een blijde geest geeft meer dopamine dan een sombere geest. Dopamine heeft weer positieve invloed op ons bewegingsapparaat en dus heeft onze innerlijke staat effect op ons lichaam.
In de visie van integrale geneeskunde passen chi-kung, meditatie, yoga, beweging, voedingsadvies, mentale coaching, vitaliteitscoaching, acupunctuur of mindfulness prima in het plaatje. Het alleen maar slikken van pillen (die overigens vaak onterecht ‘genees-middelen’ worden genoemd) is in de integrale aanpak ondenkbaar.
Het grote voordeel van deze aanpak is dat veel onderdelen van deze aanpak in groepen kan worden beoefend. En, dat haalt velen (ook mensen met parkinson) uit een sociaal isolement. Lees daarover nog eens het artikel over het geheim van vitaliteit waarin ik schreef: “Eenzaamheid is slecht voor je gezondheid. Echt contact is van levensbelang. Meedoen aan sociale media telt niet. Echte aandacht en genegenheid is dus een levensvoorwaarde. Zie dit als een vorm van `geestelijk voedsel`. Meedoen aan clubs en vrienden om je heen hebben is zo gek nog niet. Maar ook een praatje bij de supermarkt doet al wonderen. En je weet: Plezier=Dopamine.”